Wszystko zaczeło się od 12 Chorwackich rodzin…
W przeciwieństwie do Cres, wyspa Lošinj nie była zamieszkana aż do XIII wieku, ale głownie wykorzystywana do wypasu bydła, głównie owiec.
O pierwszych mieszkańcach mówi się od roku 1280 kiedy to 12 chorwackich rodzin przybyło na teren obecnej Veli Lošinj. W tym czasie teren ten nazwano Velo Selo. Zakłada się, że Malo Selo na obszarze zatoki Św. Marcina zostało zbudowane póżniej, gdyż pozostałe osady powstały w większości na wschodmim wybrzeżu.
Hodowla bydła była obowiązkowa dla mieszkańców w tym czasie, ponieważ obszar na którym się zasiedlili nie nadawał się do rozwoju rolnictwa. Pierwsi mieszkańcy wyspy tylko mówili po chorwacku, także w komunikowaniu się z obywatelami Osor posługiwali się przy użyciu tłumaczy. Osor został głównym centrum, także Lošinj rozwijał się powoli , a bardziej intensywnie rozpoczął w XVIII wieku, gdzie miejscowa ludność zaczeła zajmować się rybołóstwem i morską działalnością.
Morska wyspa
Wenecja zaczeła tracić władzę, kiedy to Austria opracowała i ogłosiła swobodną źeglugę na Adriatyku w 1717 roku. Mali Lošinj i Veli Lošinj miało juz 105 statków handlowych, kiedy Cres, mali Lošinj i Veli Lošinj miało 101 długodystansowych źaglowców pod koniec panowania weneckiego w 1796 roku.
Po zakończeniu wojny Bratysławskiej w 1805 toku, wypsa po raz kolejny trafiła pod panowanie francuskie. Sytuacja ekonomiczna na wyspach się poprawiła: na Osor-Cres i Osor-Veli Lošinj zbudowano drogi, zaplanowano zalesienie terenów skalistych, rozwineła się hodowla bydła, zrekonstruowano domy, posadzono rośliny i inne.
Uprzymysłowienie i budowa statków
W połowie XIX wieku Lošinj był przymysłowo-kapitalistyczną jednostką – w 1844 roku, miasto Mali Lošinj liczyło populację około 5300 (tyle ile w tym samym czasie miał Belgrad). Miasto posiadało 6 stoczni i było numerem drugim w ilości długodystansowych statków (21 statków) zbudowanych w Monarchii Austro-Wegerskiej w roku 1868, zaraz po Triest.
Gwałtowny wzrost działalności morskiej na Lošinj i przemysł stoczniowy był bez wątpienia jednym z najbardziej znaczących wydarzeń w hostorii gospodarki morskiej na wschodnim Adriatyku. Mimo tego, postep został zatrzymany i Lošinj stracił swoją pozycję, kiedy zaczeły się pojawiać silniejsze i szybsze stalowe parowce.
Przewaga turystyki
Jednak fakt ten, nie położył kresu rozwojowi Lošinj. Dzięki jego korzystego klimatu, Lošinj został rozpoznany jako miejsce do leczenia chorób dróg oddechowych i powrócil do turystyki. Jedną z osób, która się do tego najbardziej przyczyniła, byl Ambroz Haračić, który był jednym z pierwszych , który rozpoznał korzyści klimatu na Lošinj. On i grupa lekarzy ze szkoły medycznej we Wiedniu zwróciła uwagę świata, jako cel terapii klimatycznej.
Lošinj rozwinął się w tym kierunku i dalej będzie się rozwijać jako miejsce turystyczne.
Historia kempingu na wyspie Lošinj:
- Kemping Čikat wspomniany był już w 1955 roku, kiedy to przybyli pierwsi goście z namiotami i odkryli uroki kempingu w sosnowym lesie nad morzem
- Kemping Baldarin – pierwszymi wczasowiczami byli goście z Malibor, którzy przybyli w 1969 roku
- Kemping Bijar – dzięki Francuskim gościom, którzy jako pierwsi rozłożyli namioty i zbudowali sanitaria w 1964 roku, Osor rozpoczął swoje tradycje parku kempingowego. Po francuskich gościach, niemieccy kampowicze kontynuowali swoją wakacyjną przygodę.